maandag 15 augustus 2011

Hoe begin ik eraan?


we zetten een stoeltje bij 
op ons levenspad
voor een gretig mondje meer 
nog duiten in de schat
het gaat niet altijd goed 
in dit luxeland
wij zijn bereid
helpende hand
kom maar hier
een nieuw nest
is de manier
genoeg gepest
huil maar niet
kommer en kwel
geen verdriet
je redt het wel

Dit versje schreef ik vanuit de intense wens om in ons gezin een stoeltje bij te zetten voor een pleegkind. Een verlangen recht uit het hart.

Een groot hart en een romantische kijk op de zaak vormen echter niet onmiddellijk de ideale voedingsbodem voor pleegzorg. In het belang van mijzelf, mijn gezinsleden en het toekomstige pleegkind, dien ik een gezonde dosis realiteitszin te ontwikkelen.

Hoe begin ik daaraan?

Het internet vormt een rijke bron aan informatie. Het woord ‘pleegzorg’ in Google genereert een kluwen aan organisaties die zich vanuit alle mogelijke overtuigingen en standpunten richten op het plaatsen van kinderen en jongeren in een opvanggezin. Kort verblijf, crisisopvang, weekendopvang en langdurige pleegzorg. Deze termen klinken mij al snel vertrouwd in de oren en ik denk er vaak over na welk soort opvang ons gezin aankan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten