Chocopot

Tijdens het maken van het huiswerk, herinner ik mij het chocotrauma uit mijn jeugd. Mijn oudste zus verstopte steevast de chocopot, bracht deze te voorschijn aan de ontbijttafel, verbood ons om ervan te eten en liet het haar vervolgens zonder gêne smaken. Wij moesten het stellen met confituur of een banaan.

Nu besef ik waar mijn chocopothamsteren vandaan komt.  Ik voel mij namelijk niet op mijn gemak als er niet minstens één pot in reserve in de voorraadkast staat. Is het niet toevallig dat mijn middelste zus de hele dag niet om aan te spreken is als het ontbijtbuffet op haar vakantiebestemming geen choco voor haar in petto heeft?

De gevolgen van mijn jeugdtrauma’s beperken zich tegenwoordig tot chocopotten. 

Ik ben blij dat ik tot op dit niveau ben geraakt in mijn eigen verwerking!